De basis van mijn muzieksmaak

In navolging van mijn Friends in Music, Ralph van Veldhoven en Ron van Beijnen, leek het me wel leuk om een blog te schrijven over mijn muzieksmaak.

Om een album top “zoveel” samen te stellen is het goed om te weten waar de basis is gelegd. Dat is met de opkomst van the Beatles , ik was toen een jaar of zeven en liep nog in de korte broek. Lang haar was toen nog uit de boze, maar ja, voetbal vond ik niks en muziek wel

Zomaar een greep uit hun muzikale erfenis: Help, Can’t buy me love, Baby you can drive my car, Paperbackwriter, de klassiekers Lady Madonna, Eleanor Rigby, Penny Lane, Strawberry fields forever, Hey Jude.

Rond diezelfde tijd kwamen ook de Rolling Stones met o.a. Satisfaction, Paint it black, Ruby Tuesday, Sympathy for the devil, Wild horses, Angie. Deze waren wel wat ruiger, je hield destijds van of the Beatles of the Stones. Als je ze allebei goed vond, dan kon je geen keuze maken.

Maar vergeet ook de grondleggers van de Nederpop niet. De meeste bandjes komen uit den Haag en omgeving.

Deze plaatjes heb ik grijs gedraaid, ik had wat drumlessen gehad van Ron Schouwenaars en verder was ik een autodidact om mijn drumstyle te verbeteren.

Luister eens naar de Golden Earrings (jawel : nog met een s erachter): That day, Daddy buy me a girl, Sound of the screaming day, Please go.

Of the Motions: Wasted words, It’s the same old song, Why don’t you take it.

Sandy Coast met True love that’s a wonder, I see your face again, Just a friend, Capital punishment.

Shocking Blue met Never marry a railroadman (vraag me niet waarom), Send me a postcard, Long and lonesome road. En vergeet ook the Shoes niet met Na Na Na en Brainbox met Down man, Dark Rose en Summertime.

En dan hebben we het nog niet gehad over the BeeGees, Stevie Wonder, Lovin’ Spoonful, Amen Corner, the Hollies, Roy Orbison, the Kinks, Status Quo